Ο Robyn είναι ένα tour de force. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Robyn είναι μια δύναμη της ποπ. Και, για καλή μας τύχη, μας τίμησε με την παρουσία της στο Honey Tour της. Η περιοδεία, η οποία ξεκίνησε χθες το βράδυ στο Brooklyn Steel στη Νέα Υόρκη, δεν ήταν τίποτα λιγότερο από θεαματική. Από τη στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή, ήταν ξεκάθαρο ότι η Ρόμπιν είχε τον έλεγχο. Διοίκησε το πλήθος με ευκολία, αποσπώντας επιτυχίες όπως το 'Dancing on My Own' και το 'Honey'. Αλλά δεν ήταν μόνο τα δυνατά της φωνητικά που μας μαγέψανε – ήταν και η σκηνική της παρουσία. Απέπνεε αυτοπεποίθηση και χάρισμα, καθιστώντας αδύνατο να μην παρακολουθεί κάθε της κίνηση. Αλλά ίσως το πιο εντυπωσιακό με τη χθεσινή ερμηνεία της Robyn ήταν ο τρόπος που κατάφερε να δημιουργήσει μια αίσθηση οικειότητας σε έναν τόσο μεγάλο χώρο. Παρά το γεγονός ότι έπαιζε σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο, έκανε τον καθένα μας να νιώθει ότι είμαστε οι μόνοι στην αίθουσα. Αυτό είναι ένα αληθινό σημάδι ενός κορυφαίου ερμηνευτή. Αν έχετε την ευκαιρία να δείτε τη Robyn στην περιήγησή της στο Honey, μην τη χάσετε. Είναι πραγματικά μια εμπειρία που δεν θα το κάνετε
Τζέικ Βισβανάθ
Burak Cingi, Getty Images
πριν και μετά τα δόντια των διασημοτήτων
Οι συναυλίες υποτίθεται ότι είναι (και στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι) ένας ασφαλής χώρος όπου οι θαυμαστές και οι περιστασιακοί παρευρισκόμενοι μπορούν να αφήσουν το άγχος και να χαθούν στη μουσική. Ίσως κανένας καλλιτέχνης δεν αγκαλιάζει αυτή την ιδέα περισσότερο από τον Robyn. Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της περιοδείας της στο Honey Tour στο Barclays Centre στο Μπρούκλιν στις 19 Ιουλίου, καθώς τραγουδούσε το Dancing On My Own, η μουσική κόπηκε εντελώς — αλλά το πλήθος συνέχιζε να τραγουδά το ύμνο, λέξη προς λέξη, ενωμένο από όλα- πολύ συνηθισμένο αίσθημα χορού μακριά από τον πόνο. Η Ρόμπιν τα πήρε όλα με περηφάνια, αγκάλιασε τον εαυτό της πριν ξαναχτυπήσει εκείνος ο παλλόμενος ρυθμός.
Τζένιφερ Χάντσον και Ίγκι Αζαλέα
Η σουηδική ποπ αίσθηση αισθάνεται εδώ και καιρό υποτιμημένη στη σφαίρα της ποπ, παρόλο που έχει τελειοποιήσει την τέχνη της πυρετώδης ηλεκτρο-ποπ που σε κάνει και να κλαις και να χορεύεις, και η επιρροή της ακούγεται από τους σημερινούς νεότερους καλλιτέχνες της ποπ παρά την (απογοητευτική) έλλειψη της Robyn του Διαφημιστική πινακίδα επιτυχίες γραφημάτων. Αλλά στην περιοδεία Honey, έλαβε την τιμητική της, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή ήταν στην πραγματικότητα η δεύτερη στάση της περιοδείας στη Νέα Υόρκη, μετά από ένα πρωτοσέλιδο σόου στο Madison Square Garden τον Μάρτιο.
Το Honey Tour, όπως και το άλμπουμ που υποστηρίζει, είναι χαλαρό και απαλό, με στιγμές που σιγοβράζουν συναισθήματα και σχεδόν θρησκευτική κάθαρση. Αλλά στο σύνολό του, είναι άψογα κατασκευασμένο και άψογα δομημένο για να νιώθεις ταυτόχρονα σαν ένα μεγαλειώδες γεγονός και μια οικεία βραδιά με φίλους, με τη Robyn ως τον τροφοδότη του πακέτου. Η παράσταση παίζει ως η ηχητική ιστορία μιας βραδινής εξόδου: το αργό κάψιμο του ανοιχτήρι Στείλτε στον Ρόμπιν. Αμέσως μεταμορφώνεται στην υπνωτική, Μέλι είναι η παλλόμενη ηρεμία πριν από την καταιγίδα, πριν τα αστραφτερά χτυπήματα στο Indestructible και στο Hang With Me, το καθένα με κάποιο πρόσθετο αυλάκι της δεκαετίας του '70 , ανεβάστε τα πράγματα.
Robyn σε συναυλία - Λος Άντζελες, Καλιφόρνια Michael Tullberg, Getty Images
Καθώς το σόου συνεχιζόταν, οι χαρακτηριστικές κινήσεις της Robyn γίνονταν ολοένα και πιο έντονες και βομβαρδιστικές, και το έριξε πραγματικά κάτω κατά τη διάρκεια του Between the Lines και του Love Is Free, της σκληρής κορύφωσης του κλαμπ. Έπειτα ήρθε η συναισθηματική κάθαρση της βραδιάς: ένα τριπλό χτύπημα των Dancing On My Own, Missing U και Call Your Girlfriend, κατά τη διάρκεια του οποίου η καρδιά και η ψυχή αυτού του συγγραφέα άφησαν το σώμα τους και μετά επέστρεψαν, καλυμμένες με δάκρυα και λάμψη.
νέες γυμνές φωτογραφίες από διασημότητες
Τα encore της σειράς έπαιξαν σαν το αργό comedown μιας ταραχώδους βραδιάς καθώς το κλαμπ συνεχίζει να ανεβάζει, λίγο πιο ήπια. Το δεύτερο encore αφορούσε τις ανήσυχες σκέψεις που αναδύονται πάντα στις 4 το πρωί, με την στοιχειωμένη ηλεκτρομπαλάντα Human Being και πιο κοντά Who Do You Love; είναι οι πιο υποτιμημένες συναισθηματικές στιγμές της παράστασης.
Ο τίτλος του τελευταίου τραγουδιού της βραδιάς είναι συνήθως μια δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί, αλλά ο Μπρούκλιν είχε μια γρήγορη απάντηση: Εσύ!, όλοι ούρλιαξαν στη Ρόμπιν με σχεδόν εκκωφαντικά επίπεδα θορύβου. Αυτό είναι καλό, γιατί κι εγώ σε αγαπώ, απάντησε, με ένα χαρούμενο χαμόγελο στο πρόσωπό της. Ήταν ένα από τα λίγα πράγματα που είπε στο πλήθος εκείνο το βράδυ, αλλά ήταν ό,τι χρειαζόταν. Η Robyn απέδειξε στη σκηνή ότι έχει δημιουργήσει μια σύνδεση με ανθρώπους μέσω της μουσικής της που άλλοι δεν θα μπορούσαν παρά να αναπαράγουν. Τώρα, το μόνο που έχει να κάνει είναι να το χορέψει μαζί τους.
